O Στέλιος Παρλιάρος λόγω και επαγγέλματος, περνά την ημέρα του μέσα στην ζάχαρη και στις γλυκιές γεύσεις. Ποια είναι η γεύση της δικής του ζωής;
«Γλυκιά και πικρή. Στο τέλος, αν τα ζυγίσεις, είναι γλυκιά. Πρέπει να βάλεις και λίγο πίκρα για να έχει ένα νόημα η ζωή. Όταν ξεκίνησα το μαγαζί, ήταν πολύ γλυκά όλα. Κάποια στιγμή έπαθα μεγάλη ζημιά από αφηρημάδα, παιδικό ενθουσιασμό, φιλοδοξία...Ήμουν 23 χρονών. Μετά από 8 χρόνια έφαγα τα «χαστούκια», κάτι που κράτησε πάνω από 12 χρόνια, η πικρή ζωή, αλλά το πάλεψα, δεν το έβαλα κάτω. Μετά τα έφερε έτσι, που ξαφνικά έγινε γλυκιά η ζωή μου.
Δεν βάζω στόχους, δεν ξέρεις πού μπορείς να φτάσεις. Δεν υπάρχει ταβάνι, υπάρχει αξιόλογους, τον Χριστόφορο Πέσκια και τον Λευτέρη Λαζάρου. Έγινε και προβολή στους ξένους, στο εξωτερικό.
Ξένοι που έρχονται στη Ελλάδα για γάμους ή εκδηλώσεις μου προτείνουν συνεργασία, οπότε αρχίζουν και με αναγνωρίζουν και στο εξωτερικό. Έχω πολύ καλές επαφές με την Αυστραλία και τη Γαλλία» τόνισε στο Λοιπόν.
-Τι φοβάσαι και δεν θέλετε να έρθει στη ζωή σου;
«Η αρρώστια. Ο Θάνατος δεν με φοβίζει, τα έχω καλά με το θάνατο, είμαι συνειδπτοποιημένος. Δεν θέλω την ταλαιπωρία για μένα αλλά και για τους γύρω μου. Καλύτερα να ταλαιπωρηθώ μόνος μου. θέλω να «φύγω» μια κι έξω.»
πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου