Ήταν 20 Ιουλίου του 1934 όταν γεννήθηκε ένα αστέρι. Το όνομά του Αλίκη.
Έλαμψε τόσο θριαμβευτικά, που ακόμα και αφού έσβησε για πάντα, η λάμψη του παρέμεινε στις καρδιές μας" γράφει στον επίσημη σελίδα της στο Facebook η εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών Finos Film για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την αιώνια ξανθιά της Ελλάδας, τη γυναίκα που καθιέρωσε τον τίτλο Εθνική Σταρ που έφυγε σαν σήμερα 22 χρόνια πριν.Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έζησε μια ζωή κινηματογραφική. Η μανιάτισα σε καταγωγή από το χωριό Λάγια κόρη του Ιωάννη Βουγιουκλάκη, πρώην Νομάρχη Αρκαδίας και δικηγόρο, και της Αιμιλίας Κουμουνδούρου γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1934.
Ο πατέρας της, κατοχικός νομάρχης κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ και αυτή η απώλεια στοίχισε ακριβά στην ίδια όσο και στη μητέρα της που ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδιά. Τη μοναχοκόρη της Αλίκη και τους αδελφούς της Αντώνη και Τάκη.
"Είμαι μια μητέρα που είχε τη χαρά να δει το παιδί της ν' ανεβαίνει το ένα μετά το άλλο τα σκαλοπάτια της επιτυχία. Είναι ίσως εγωιστικό που το λέω, αλλά κάθε γονιός θέλει να καμαρώνει το παιδί του" είχε πει η μητέρα της σε σπάνια συνέντευξη στην εφημερίδα Εμπρός στις 18 Νοεμβρίου του 1961.
"Ωστόσο, αν σήμερα νιώθω υπερήφανη για την Αλίκη, υπήρξε εποχή που κάθε άλλο παρά ευχαρίστως άκουγα την Αλίκη να μου λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Όχι γιατί δεν αγαπούσα το θέατρο ή τον κινηματογράφο, αλλά γιατί δεν ήθελα να μείνει μια μετριότης. Στο σχολείο οι καθηγηταί της πολλές φορές μου είπαν ότι η Αλίκη έχει ταλέντο κι ότι εγώ έπρεπε να την αφήσω να γίνει ηθοποιός. Μια μητέρα, όμως, που έχει μεγαλώσει τρία παιδιά, δύσκολα θα μπορούσε να δεχθεί, ώστε η μονάκριβη κόρη της να ακολουθήσει τον δρόμο που ήθελε. Πολλές φορές είχα συζητήσει με την Αλίκη. Της είχα προτείνει να την στείλω στο εξωτερικό, να σπουδάσει ό,τι ήθελε. Εκείνη όμως επέμενε να βγει στο θέατρο. Κι όταν μια μέρα μου ανήγγειλε ότι έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή κρυφά από μένα, δεν αντέδρασα, αλλά μέσα μου παρακαλούσα και ευχόμουν ν' αποτύχει στην προσπάθειά της" έλεγε.
"Με την κόρη μου είμαστε δυο αγαπημένες φίλες. Αγαπάει την οικογένειά της με μια αγάπη που με κάνει να είμαι ευτυχισμένη. Κι αν αντέδρασα στα πρώτα της βήματα, το έκανα γιατί την αγαπούσα και γιατί ο δρόμος του καλλιτέχνη έχει λίγα τριαντάφυλλα και πολλά αγκάθια. Καταλάβαινα όμως πως θα έμενε πικραμένη σε όλη της την ζωή, αν δεν την άφηνα να περάσει σ' αυτόν τον δρόμο. Την είδα σαν ηθοποιό στο πρώτο της έργο στο Εθνικό.
Ήταν ο 'Κατά φαντασίαν ασθενής' του Μολιέρου. Εκεί έκλαψα, εκαμάρωσα και... συμμάχησα με την κόρη μου. Τη βραδιά εκείνη απεφάσισα να βοηθήσω όσο και όπως μπορούσα την Αλίκη" καταλήγει στη συνέντευξη της η Έμυ Βουγιουκλάκη, μια γυναίκα που ήταν σύμμαχος της κόρης της που αποδείχθηκε πιο σκληρή και από ατσάλι στα χρόνια της δόξας της, αλώβητη από φήμες και κουτσομπολιά που το μόνο που κατάφερναν ήταν να κάνουν τον μύθο της πιο αλεξίσφαιρο απέναντι στο φθόνο.
"Με θλίβει πάρα πολύ ο φθόνος, που είναι μια λέξη αποκλειστικά ελληνική. Σε καμία άλλη γλώσσα ή διάλεκτο δεν υπάρχει, δεν εκφράζεται με μια λέξη ο φθόνος" είχε πει σε συνέντευξη της. "Μαγεία προσπαθώ να δώσω στον κόσμο, σε αυτή τη γη. Μαγεία θέλω να πάρω κι όταν βρεθώ στον ουρανό" πρόσθεσε σε άλλη. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη κέρδισε το φθόνο και χάρισε μαγεία μέσα από ταινίες που έμειναν κλασικές, μέσα από ερμηνείες που ακόμη και αν μοιάζουν υπερβολικές, έφεραν το σήμα κατατεθέν της.
Η Βουγιουκλάκη έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1953, όταν ήταν στο β' έτος της Δραματικής Σχολής. Ο πρώτος της ρόλος ήταν μικρός -η Βουγιουκλάκη ενσάρκωσε στο θεατρικό σανίδι το μικρό ρόλο της Λουιζόν στον Κατά Φαντασίαν Ασθενή του Μολιέρου. Στον κινηματογράφο το μούτρο που λάτρεψε η μεταπολεμική Ελλάδα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1954 με το Ποντικάκι.
Η Βουγιουκλάκη, ανήσυχη και κυρία του εαυτού της, τουλάχιστον επαγγελματικά, κάνει το θιασαρχικό της ντεμπούτο στις αρχές της δεκαετίας του '60. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με τον Φιλοποίμενα Φίνο ξεκινώντας τη συνεργασία της με τη Finos Film -μια ιερή συμμαχία με ακραία εμπορική επιτυχία.
Αν αναρωτηθεί κανείς γιατί η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν η πλέον δημοφιλής από κάθε άλλη star του ελληνικού κινηματογράφου η απάντηση μάλλον είναι μπροστά στα μάτια του. Η Βουγιουκλάκη είναι το είδωλο μιας ανέμελης νιότης που είχε ανάγκη η Ελλάδα στα χρόνια μετά των μεγάλων πολιτικών αναταράξεων.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γίνεται το αδιαμφισβήτητο πρώτο "κινηματογραφικό είδωλο" που αναδείχθηκε στη μεταπολεμική Ελλάδα και η Ελένη Βλάχου ήδη από το 1959 βαφτίζει την αστή Αλίκη "Εθνική Σταρ". Η Βουγιουκλάκη ως "Αστέρω" του Ντίνου Δημόπουλου γίνεται η πρωταγωνίστρια που δέρνει έσοδα (η βουκολική ταινία είναι η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία για το 1959) και την ίδια χρονιά η Βουγιουκλάκη αποθεώνεται ως κωμικός με τον ρόλο της στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο".
Το 1960 η Βουγιουκλάκη κερδίζει το βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία "Μανταλένα" σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου -μια παραγωγή που εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.
Η συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ προκαλεί απανωτές εκρήξεις στα ταμεία με αποκορύφωμα το πολεμικό δράμα "Υπολοχαγός Νατάσα" που ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες. Από το 1970 έως και το 1999 όταν και την "εξοστράκισε" από την κορυφή η ταινία των Ρέππα-Παπαθανασίου "Safe Sex".
Ευφυής ως γάτα η Βουγιουκλάκη αντιλήφθηκε από νωρίς την εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος και επένδυσε πλέον στο θεατρικό σανίδι, ανεβάζοντας συνολικά πάνω από 53 θεατρικές παραστάσεις -κοστοβόρες, τολμηρές και ρηξικέλευθες για την εποχή τους.
Η προσωπική ζωή της Αλίκης απασχόλησε πολλούς, οι κοσμικογράφοι της εποχής παρακολουθούσαν τις αγάπες και τους έρωτες της, τον γάμο της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ ή τη φημολογούμενη σχέση της με το διάδοχο Κωνσταντίνο, όμως η Βουγιουκλάκη δεν έγινε βορά στα θηρία του κουτσομπολιού ισορροπώντας με μαεστρία ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό.
"Πέρασα από κάτι Συμπληγάδες, πέρασα από θύελλες πολιτικές, από δικτατορίες, από κάτι ρετσινιές φοβερές, από ένα δήθεν ειδύλλιο με τον παλιό μας βασιλιά, από διαζύγιο, ξυλοδαρμούς, συκοφαντίες. Άντεξα! Λοιπόν; Τι συμβαίνει με μένα; Κάτι έχω μέσα μου και ψάξτε εσείς να το βρείτε, που άλλωστε με θεωρείται μια κυρία απ το σαλόνι, άλλοτε, μια άψογη μαθητριούλα και άλλοτε μια αριβίστρια, που ό,τι θέλησε το κέρδισε κοροϊδεύοντας τον κόσμο" είχε πει στον Γιώργο Λιάνη.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε την τελευταία της υπόκλιση στο κοινό της στις 28 Απριλίου 1996, στο γνωστό μιούζικαλ "Η Μελωδία της Ευτυχίας" το οποίο είχε ανεβάσει από το 1994. Την ίδια χρονιά η Αλίκη, προσβάλλεται από καρκίνο καλπάζουσας μορφής. "Δεν το βάζω κάτω. Είμαι παλικάρι. Θα πολεμήσω και θα νικήσω" έλεγε.
Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, βύθισε την Ελλάδα σε ένα πένθος που σπάνια μοιράζεται. Η Εθνική Σταρ έφυγε 22 χρόνια πριν όμως εξακολουθεί να είναι "το πιο λαμπρό αστέρι" όλων.
πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου