Ο Νίκος Πολυδερόπουλος έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο δολοφόνος του «τατουάζ».
Σε συνέντευξή του αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο ασχολήθηκε με την υποκριτική, αλλά και το ατύχημα που είχε που τον κράτησε στο κρεβάτι έναν χρόνο.Πώς είναι η ζωή ανάμεσα σε Αθήνα και Κύπρο;
«Μέσα σε ένα αεροπλάνο! Υπάρχει μια βαλίτσα που αδειάζει στην Αθήνα την Πέμπτη και Κυριακή ξαναγεμίζει για την επιστροφή μου στην Κύπρο. Δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο, είναι κάτι που αγαπώ και μου αρέσει πολύ που το κάνω»
Τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;
«Η έλλειψη σταθερότητας. Θα ήθελα να έχω μια βάση, θα μου δημιουργούσε περισσότερη ασφάλεια. Είναι λίγο χαοτικό να μην έχεις πρόγραμμα καθημερινότητας. Είναι δύσκολο, αλλά νομίζω πως τα καταφέρνω»
Πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή σου;
«Όσο δούλευα στην οικοδομή, ένας φίλος μου με ενημέρωσε για ένα σίριαλ, τη Λόλα, στο οποίο ζητούσαν κομπάρσους. Αποφάσισα να πάω, και μάλιστα το αφεντικό μου φώναζε γιατί πίστευε ότι θα αφήσω τη δουλειά. Θυμάμαι πως την πρώτη φορά που πήγα στο γύρισμα σκούπιζα τις μουντζούρες από πάνω μου. Όταν μπήκα στο χώρο, κοίταζα τους καλοντυμένους ηθοποιούς με τα σενάρια και τους ρόλους στα χέρια και τότε κάτι έγινε μέσα μου και είπα «αυτή είναι η δουλειά που μου αρέσει κι αυτό θέλω να κάνω». Μετά από αυτό επέστρεψα στην Πάτρα και δούλεψα νύχτα, με σκοπό να μαζέψω χρήματα για να σπουδάσω υποκριτική. Όμως ένα ατύχημα που είχα ανέβαλε για λίγο τα σχέδια μου»
Τι ατύχημα είχες;
«Τράκαρα με τη μηχανή. Έπεσα τον Αύγουστο του 2009 και σκώθηκα ξανά το Σεπτέμβριο του 2010. Χτύπησα σοβαρά. Έσπασα το πόδι μου. Όταν έγινα καλά, ξεκίνησα τις σπουδές στο Θέατρο των Αλλαγών. Παράλληλα βρήκα δουλειά σε ένα θέατρο, όπου έπαιζαν η Εβελίνα Παπουλια και ο Αλέξανδρος Ρήγας. Ήμουν ο οδηγός τους, ο βοηθός τους και ο συντηρητής του θεάτρου»
Μετά ξεκίνησα να πηγαίνω σε οντισιόν και σιγά σιγά μπήκα στο χώρο. Μικρός τι ονειρευόσουν για το μέλλον σου;
«Πάντα έλεγα ότι θέλω να παίξω στην τηλεόραση και η μητέρα μου γελούσε»
Δεν σε εμπόδισαν όμως να το κάνεις.
«Έχω φύγει από το σπίτι μου από τα 17 μου. Είμαι ανεξάρτητος και μόνος μου από πολύ νωρίς. Πάντα άκουγα τις συμβουλές τους, αλλά στο τέλος έκανα του κεφαλιού μου»
Γιατί ήθελες να φύγεις από το χωριό;
«Χαίρομαι που μεγάλωσα σε χωριό για τα ερεθίσματα που πήρα, για το παιχνίδι και την αγάπη που έχω στη φύση. Όμως, έβαζα στόχους και τους κυνηγούσα. Το χωριό είναι πολύ μικρό για να μου δώσει τις ευκαιρίες που θα με έκαναν ευτυχισμένο» εξήγησε στο people
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου