Την φρίκη των παιδικών του χρόνων, τα όργια στους στάβλους, το ξύλο, τις βρισιές και την ντροπή περιέγραψε σε συνέντευξή του ο νεαρός ηθοποιός γιος του «κτήνους της Λαμίας».
Η τραγική ιστορία που στις αρχές του 2019 έφτασε στην Εισαγγελία και συγκλόνισε το πανελλήνιο ήταν επί χρόνια η πραγματικότητα που ζούσε ο ηθοποιός Άκης Δήμας, ο οποίος έφτασε – όπως εξομολογείται – να αλλάξει ακόμα και το όνομά του επίθετό του σε μια προσπάθεια να ξεχάσει (όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό) τα «μαύρα» παιδικά του χρόνια«Δεν έχω πάει ποτέ διακοπές στη ζωή μου. Αν ήθελα να ζήσω έπρεπε να δουλεύω. Μέχρι τα δώδεκα η καθημερινότητά μου ήταν σχολείο – στάβλος – στάβλος – σχολείο και από ύστερα από τα δώδεκα και μετά, στη νύχτα. Αυτή μου έμαθε την ζωή. Της χρωστάω τα πάντα…
Σε ένα σπίτι -τρώγλγη, σε κάποια συνοικία της Λαμίας ζούσαμε πέντε παιδία, με μια μάνα μειωμένης αντίληψης και ένα κτήνος. Για ποιες διακοπές με ρωτάς; Από τα πέντε μου, ο “κύριος” αυτός με ξυπνούσε χαράματα με ξύλο, βρισιές και την φράση “Ξύπνα γαϊδούρι, να έρθεις μαζί μου στα γουρούνια να με βοηθήσεις”.
Εκεί όταν πάγωνα από το κρύο και δεν μπορούσα να δουλέψω άλλο με χτυπούσε με μπετόβεργες για να συνεχίσω – τα γουρούνια του τα πρόσεχε πολύ», αναφέρει ο νεαρός ηθοποιός στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.
Και προσθέτει: «Ο μόνο που του εναντιωνόταν, ο φύλακας άγγελός μου, ήταν ο παππούς μου. Τον χτυπούσε όμως κι εκείνων, και ύστερα φασαρίες, Αστυνομία, ντροπή, κενό και πάλι από την αρχή… έχεις δει – φαντάζομαι – σε ειδήσεις και σε ταινίες στυγνούς δολοφόνους ή “γονείς” που βασανίζουν τα παιδιά τους σε υπόγεια… Κάπως έτσι ήταν και αυτός, ίσως και χειρότερα».
Οι περιγραφές του νεαρού ηθοποιού συγκλονίζουν: «Δεν ξέρω αν υπάρχει παιδί που έχει δεχτεί που να έχει δεχτεί τόσο bullying και να έχει αντέξει. Στο Δημοτικό ήμουν βρώμικος, ατημέλητος, ντυμένος με κουρέλια. Οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν, ήμουν πάντα εκτός παιχνιδιού, ένα παιδάκι καθισμένο ολομόναχο στο τελευταίο θρανίο της τάξης (…) Πως το ξεπέρασα; Μάλλον με το κλάμα. »
Το χρονικό
Επί χρόνια η επταμελής οικογένεια (τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι) ζούσε ένα πραγματικό δράμα. Η μητέρα και το κορίτσι έχουν βαριάς μορφής νοητική υστέρηση. Η μητέρα φυσικά δεν ήταν σε θέση να φροντίσει τα μικρά παιδιά, ούτε και να προστατέψει το κοριτσάκι της, αλλά ούτε και τον ίδιο της τον εαυτό. Τα παιδιά έμειναν νηστικά και βρώμικα. Ντρεπόντουσαν να πάνε στο σχολείο. Οι καταθέσεις των παιδιών για τα όσα βίωναν στα χέρια του «πα-τέρας» είναι πραγματικά συγκλονιστικές.
Έβαζε τα παιδιά από ηλικία των 5 ετών να δουλεύουν στο χοιροστάσιο που διατηρούσε κάτω από άθλιες συνθήκες. Τα χτυπούσε με μπετόβεργες, καναπίτσα και σύρμα, για ασήμαντες αφορμές.
«Έχω δει με τα μάτια μου τον πατέρα μου να δένει με αλυσίδα από το λαιμό την αδελφή μου την Μαρία σε ηλικία 4 ετών. Σαν να ήταν σκυλί. Δεν ξέρω αν το πρόβλημα (νοητική υστέρηση) που έχει η Μαρία είναι αποτέλεσμα του προβλήματος που έχει η μητέρα μου ή είναι από τα δεσίματα του πάτερα μου και το ξύλο που της έριχνε...», κατέθεσε από τα αδέλφια του άτυχου κοριτσιού.
Ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια εκτός από το χοιροστάσιο στην εφηβεία του άρχισε να δουλεύει και σαν γκαρσόνι. Ο «πα-τέρας» τον έδερνε και του έπαιρνε το μεροκάματο. «Ο πατέρας μας είχε μισθό από το νοσοκομείο που δούλευε. Είχε επιπλέον εισόδημα από το χοιροστάσιο. Ποτέ δεν καταλάβαμε τι έκανε τα χρήματα. Εμείς πάντως μέναμε νηστικά και δεν είχαμε να φάμε...», λένε τα παιδιά.
Και το χειρότερο
Ο «πα-τέρας» έπαιρνε το ανήλικο κοριτσάκι και το άφηνε Σαββατοκύριακα στο χοιροστάσιο με αυτούς που είχε στη δούλεψή του. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εκτός από τους δυο που προφυλακίστηκαν, στο κοριτσάκι φέρεται να είχαν ασελγήσει στο παρελθόν και κάποιοι αλλοδαποί που εργάζονταν στο οικογενειακό χοιροστάσιο. Ένας Αλβανός, ένας Ινδός και ένας Πολωνός (ο τελευταίος έχει πεθάνει).
Όταν τα παιδιά έλεγαν στον πατέρα ότι κάτι συμβαίνει με τον γείτονα και την ΑμεΑ αδελφή τους εκείνος τα αγνοούσε. Το ίδιο συνέβαινε και όταν του έλεγαν για τους εργαζόμενους στο χοιροστάσιο, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ασελγούσαν σε βάρος του ανήλικου κοριτσιού, που πάσχει από βαριά νοητική υστέρηση.
Τέλος τα παιδιά υποστηρίζουν ότι τον εφιάλτη της μικρής γνώριζαν και άλλα άτομα από το συγγενικό περιβάλλον και κάποιοι γείτονες, αλλά κάνεις δεν τολμούσε να μιλήσει γιατί φοβόταν τον πατέρα
πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου