Ο 42χρονος που καθάρισε από τα ναρκωτικά και μένει ξανά άστεγος – Συγκινεί η ιστορία του

Οι μέρες στους δρόμους, η έκκληση για βοήθεια και το μήνυμα στους νέους

Ο42χρονος Χρήστος είναι εδώ και 1,5 χρόνο καθαρός

. Μετά από 6 μήνες στο υπνωτήριο αστέγων καλείται να επιστρέψει στον δρόμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ήδη επιβαρυμένη υγεία του, μιας και εξαιτίας των ναρκωτικών έχει ήδη κάνει δύο εγχειρήσεις καρδιάς.

 Απευθύνει ανοιχτή έκκληση για βοήθεια. «Δεν επαιτώ. Ζητώ μία δουλειά και να βρω ένα σπιτάκι, να ζήσω με αξιοπρέπεια.

Ζητώ κι εγώ μία ευκαιρία», αναφέρει στο grtimes.gr.

Ξεκίνησε τη χρήση όταν ήταν 20 ετών.

«Τότε δεν γνωρίζαμε. Δεν γνώριζε ούτε η μητέρα μου με την οποία και έμενα, διότι τον πατέρα μου, που την κακοποιούσε, τον έχασα νωρίς. Δεν μπορούσε να με ελέγξει και τα μοναδικά κέντρα αποκατάστασης ήταν μακριά, στη Μηχανιώνα, και οι συνθήκες ήταν άθλιες, διότι σε ανάγκαζαν να κόψεις κάθε επαφή με τους δικούς σου ανθρώπους, σε ακινητοποιούσαν, σε έδεναν και σου έδιναν ένα κοκτέιλ φαρμάκων που σε έκαναν φυτό. Έτσι συνέχισα, μέχρι που το 2012 ο γιατρός μου είπε για το πρόβλημα στην καρδιά μου. Αποφάσισα να κόψω. Έκανα το πρώτο χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς και όλα πήγαν καλά», περιγράφει.

Οι μέρες στους δρόμους

Το 2018 ο Χρήστος έμεινε άστεγος. Αυτή τη φορά δεν έπεσε στην ηρωίνη, αλλά στο εξίσου εθιστικό υποκατάστατό της τη μεθαδόνη, την οποία ένας «γνωστός» του χορηγούσε δωρεάν. Ο γιατρός έκρουσε ξανά τον κώδωνα του κινδύνου. Άλλη μία βαλβίδα της καρδιάς αχρηστεύθηκε. Έπρεπε να σταματήσει και αυτή τη φορά οριστικά.

«Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα στον δρόμο. Βίωσα την περιφρόνηση του κόσμου. […] Έμενα σε πυλωτές σπιτιών τις νύχτες. Άφηναν συνεχώς κονσέρβες στις γάτες και αναρωτήθηκα, εμένα δε με βλέπουν; […] Εκεί, είχε ένα σπιτάκι ενός σκύλου. Μάλλον πέθανε το σκυλάκι και το σπιτάκι ξέμεινε. Όταν έβρεχε έμπαινα εκεί μέσα και κουλουριαζόμουν» λέει.

Αποφάσισε να καθαρίσει μειώνοντας μόνος του τις δόσεις μεθαδόνης.

«Για όποιον δε γνωρίζει το στερητικό σύνδρομο είναι φρίκη. Είχα φοβερούς πόνους, έκανα εμετούς και διάρροια. Όλα αυτά στο δρόμο και ντρεπόμουν απίστευτα που με έβλεπε ο κόσμος. Όμως τα κατάφερα και έκοψα. Έχω μόνο έναν άνθρωπο στη ζωή μου. Τον “φύλακα άγγελό μου”, που ρίσκαρε πολλά. Με βοηθούσε πάντα. […] Μετά ήρθε η ώρα για την δεύτερη εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, τον Ιούνιο του 2020. Πήγαν όλα καλά, αλλά ο γιατρός λόγω COVID θεώρησε ότι πρέπει να πάρω εξιτήριο πολύ νωρίτερα, διότι είμαι ιδιαίτερα ευπαθής. Είπε όμως ότι δεν πρέπει να μείνω έξω. Έπρεπε να επουλωθεί το τραύμα μου και έτσι και μολυνόταν θα πέθαινα. Ο «φύλακας άγγελός μου» ήταν πάλι εκεί. Με έκρυψε ξανά σε αυτό το διαμέρισμα για άλλους τρεις μήνες για να αναρρώσω, μέχρι που μας πήραν χαμπάρι», περιγράφει.

Ο Χρήστος, σήμερα, έχει 67% αναπηρία, ωστόσο όπως εξηγεί, το επίδομα του το μεταφέρουν από μήνα σε μήνα, καθώς λόγω COVID οι γραφειοκρατικές διαδικασίες καθυστερούν.

Η έκκληση για βοήθεια

Πήγε στο υπνωτήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου έμεινε για έξι μήνες. Ωστόσο, το συμβόλαιο έληξε και πλέον καλείται να επιστρέψει πίσω στους δρόμους.

«Δεν μπορείς να μένεις επ’ αόριστον. Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός κρεβατιών. Το δικό μου εξάμηνο πέρασε, πρέπει να μπουν άλλοι. Πολλοί θα αναρωτηθούν. Εννοείται ότι έκανα προσπάθειες να βρω μια δουλειά, όσο το επέτρεπε η κατάσταση της υγείας μου διότι ήμουν υπό ανάρρωση ακόμη. Μοίρασα φυλλάδια στους δρόμους, αλλά δεν με πλήρωσαν ποτέ, διότι δούλεψα μαύρα και με εξαπάτησαν. Έψαξα σε κλωστοϋφαντουργίες. Μου είπαν θα με πάρουν τηλέφωνο και ακόμα περιμένω. Θέλω να εργαστώ, να βρω έστω ένα δωματιάκι, να μπορώ να μένω. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω στον δρόμο. Το σκέφτομαι και τρέμω. Τρέμω και για την υγεία μου. Ζητάω μία ευκαιρία από τη ζωή. Έχω απλώσει το χέρι μου και περιμένω να με τραβήξει κάποιος από τη λάσπη. Με δύο εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς πώς θα επιστρέψω στα πεζοδρόμια; Θα πεθάνω» διερωτάται.

Το μήνυμα στους νέους

Στέλνει ηχηρό μήνυμα στα παιδιά που σήμερα, παλεύουν με τον εθισμό τους, αλλά και στην κοινωνία, η οποία τα αντιμετωπίζει συχνά με αποδοκιμασία.

«Η αληθινή είναι μία και είναι αυτή. Η βιοπάλη. Κάτι ξέρει ο λαός και λέει την ηρωίνη παραμύθα. Και για όλους εσάς, που μπορεί να με διαβάζετε, μην τους αποπαίρνετε. Είναι άρρωστοι άνθρωποι. Έχουν έναν ιό κι αυτοί. Δώστε μία ευκαιρία. Δώστε μας μία ευκαιρία. Δεν πέφτουν πάντα τα κακά παιδιά».

(εξωτερική φωτογραφία αρχείου)

πηγη