Από που θα του ‘ρθει του καθενός κανείς δεν ξέρει. Και μια ωραία πρωία καταλάθος ξεκαταλάθος του ήρθε σκοτοδίνη του μερακλή μας. Θα καταλάβετε παρακάτω
Η δική μου ιστορία είναι αρκετά περίπλοκη. Πριν από δύο χρόνια περίπου αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να μετακομίσουμε στην πεθερά μου (πεθερό δεν έχω, είναι χωρισμένοι). Η πεθερά μου, μου έδειχνε ξεκάθαρα ότι δεν με πήγαινε.
Μια μέρα όμως, που ήμασταν μόνοι μας σπίτι, εμφανίστηκε μόνο με τα εσώρουχα «τάχα» καταλάθος, αφού νόμιζε πως ήταν μόνη της στο σπίτι. Καταλάθος, ξεκαταλάθος εγώ από εκείνη την ημέρα την βλέπω αλλιώς.
Εδώ να αναφέρω πως έχω φετίχ με τα πόδια και η πεθερά μου έχει τεράστια συλλογή με παντόφλες και τακούνια. Έφτασα σε σημείο να περιμένω να ανοίξει ο καιρός, για να βάλει ανοιχτά παπούτσια να βλέπω τα δάκτυλά της. Κάθε μέρα φοράει άλλο ζευγάρι. Και παίζει και αρκετά μαζί τους όταν κάθεται.
Τα βάζει, τα βγάζει, μένει ξυπόλητη. Ούτε επίτηδες να το έκανε. Στο μεταξύ έχω την εντύπωση πως η γυναίκα μου κάτι άρχισε να καταλαβαίνει, σίγουρα πως βλέπω τα πόδια της μάνας της, γιατί τόσο καιρό δεν με άφηνε να φιλήσω τα πόδια της την ώρα του σεξ, αλλά το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε να τα βάζει από μόνη της στο παιχνίδι.
Εγώ σκέφτομαι μόνο τη μάνα της πλέον. Και η μεγάλη μου αμαρτία είναι πως όταν είμαι μόνος μου σπίτι, πιάνω τα τακούνια της και τις παντόφλες της και τα γλείφω . Αηδία για εσάς τους υπόλοιπους, αλλά για εμάς που έχουμε φετίχ είναι ό,τι καλύτερο! Ξέρω, η κατάστασή μου είναι αρκετά περίπλοκη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου